Door toeval is The Blue Tree blauw geworden
en niet groen of geel of wit…
Het droevige verhaal achter de eerste blauwe boom vindt zijn oorsprong in Australië. Ik was geraakt door dit verhaal:
De originele blauwe boom
Geschreven door Tjarda Tiedeken
Er lag van alles in de schuur: roestige auto-onderdelen, kromme schroevendraaiers, gespleten stukken hout, kapotte kopjes… en wat emmers. Het was vijfendertig graden en het werk boeide ons die dag niet echt. Je vader vroeg ons om de spullen in de schuur door te nemen en hem te laten weten of er iets was dat weggegooid kon worden. We openden de eerste emmer. De opgedroogde witte verf kleefde aan het deksel en bedekte de wanden van de emmer. Er zat een kwast vast in de betonachtige massa. De volgende emmer, hetzelfde: opgedroogde, uitgeharde witte verf. Maar toen ik de volgende emmer oppakte, voelde ik hem klotsen. Je pakte een van de schroevendraaiers die ernaast lagen en wrikte het met verf vastgeplakte deksel eraf. Het lag voor ons: een diepblauwe, vloeiende zee van kleur, die soepel golven tegen de zijkanten van de emmer stuurde terwijl hij in je hand bewoog. De verfblikken waren een van de weinige dingen die je vader weg wilde gooien, tot onze grote onenigheid. En dus besloten we dat als hij de verf niet wilde gebruiken, we hem zouden redden van uitdroging.
Wat wilden we ermee doen? Gelukkig hadden we nog een paar uur werk voor de boeg en tegen de avond kregen we het gekke idee waar we allebei om moesten lachen. We zouden rond de boerderij rijden en een boom op een afgelegen pad uitkiezen om te schilderen. De blauwe kleur zou perfect opvallen in de omgeving. We stelden ons voor hoe je vader langs zou rijden en zich zou afvragen waar dit ding in hemelsnaam vandaan kwam. We konden niet wachten tot het werk klaar was en zonder te douchen reden we naar Sippes Hardware in Mukinbudin, kochten een kwast en nog een emmer blauwe verf, want de eerste emmer zou zeker niet genoeg zijn om een hele boom te schilderen. Het was al donker toen we thuiskwamen, maar dat weerhield ons er niet van. Na 20 minuten rondrijden vonden we de perfecte boom: hij was groot genoeg, maar niet zo groot dat we een ladder nodig hadden, dood, zodat we hem niet zouden beschadigen, en stond pal aan de kant van een niet al te drukke route.
We kwamen ’s nachts terug, uitgerust met zaklampen, handschoenen, kwasten, de blauwe verf en gekleed in wat oude kleren. Om de top van de boom te bereiken, tilde je me op je schouders en probeerde ik het laatste stukje van de boom te pakken terwijl de blauwe verf van de kwast in je haar druppelde. We hadden het koud maar giechelden de hele tijd, terwijl we ons voorstelden wat je vader zou doen en hoe verward hij zou zijn als hij voor het eerst de felblauwe boom op zijn boerderij zou zien. Het werd een klus van twee dagen en we hoopten echt dat we niet betrapt zouden worden. Het kwam waarschijnlijk omdat we die wens per ongeluk aan zoveel vallende sterren hadden gegeven terwijl we de boom die in de nacht vervaagde in zijn nieuwe donkerblauwe jurk schilderden.
Oh, en de paarse plantenpotten? Nou, ik denk dat die ook weggegooid moesten worden. Maar jij had natuurlijk andere ideeën. Op een dag, toen ik niet meer op de boerderij werkte, stuurde je me een foto van hoe je ze in onze boom had gezet. Ik had al lang niet meer zo hard gelachen.
Wij missen jou en jouw individuele ideeën.
Bron: www.bluetreeproject.com.au
Deze foto’s komen met toestemming van de website van Bluetreeproject.com
Het Blue Tree Project Australië is uitgegroeid tot een liefdadigheidsinstelling die verandering teweegbrengt in de manier waarop we over geestelijke gezondheid praten, na het tragische verlies van Jayden Whyte door zelfmoord in 2018.
Wij geloven dat het symbool van de blauwe boom nu een geheel nieuwe betekenis heeft voor velen. De blauwe bomen fungeren als een bron van conversatie die helpt levens te redden, en zijn visuele herinneringen om bij geliefden en partners te checken die het misschien moeilijk hebben.
Bron: www.bluetreeproject.com.au
‘Er is hoop. Er is steun.’